بیست قله و بیست دره درزندگی یوسف پیامبر

نابینا شدی، مأیوس نشو، ممکن است همین یعقوب نابینا، بینا شود. «فَارْتَدَّ بَصیرا» (یوسف/96) در چاه افتادی، ته چاه هستی مأیوس نشو. ممکن است از چاه به جاه برسی. مأیوس نشو. قحطی شد، مأیوس نشو، ممکن است بعد از قحطی فراوانی باشد. فراق از والدین است، مأیوس نشو، این فراق تبدیل به وصال شود. جدایی‌ها وصل شود.

زندانی رفتی، مأیوس نشو. یوسف زندان رفت، آزاد شد. تهمت زنا به یوسف زدند، از تهمت هم مأیوس نشو، نگو: آبرویم را ریختند. خدا دومرتبه آبرویت را جایش می‌آورد. مأیوس نشو. اصلاً قصه‌ی یوسف را که آدم نگاه می‌کند، بیست قله است، بیست دره است. همه را هم خدا کنار هم گذاشته است. می‌خواهد بگوید: قله‌ها را ببین، دره‌ها را هم ببین، مأیوس نشو.

معامله با معشوق

بعضی از بندگان خدا این‌گونه‌اند که در مقابل تحمل بلا و مصیبت‌ها فقط با خدا معاشقه می‌کنند و می‌گویند:"خدایا، ببین؛ من این بلا را به خاطر تو تحمل می‌کنم"سیدالشهدا علیه‌السلام پس از آن که تیر سه شعبه را از گلوی حضرت علی‌اصغر کشیدند، مقداری از خون گلوی طفل شیرخواره را به آسمان پاشیدند و فرمودند:

 «هَوَّنَ عَلَیَّ مَا نَزَلَ بِی أَنَّهُ‏ بِعَیْنِ‏ اللَّه‏»

" معشوق من می‌بیند که من برای او چه می‌کنم؛ من چیزدیگری نمی ‌خواهم"

در معامله با معشوق غصه خوردن چرا ؟

خدای متعال به حضرت داوود(ع) وحی فرمود^۱: دوستان من را با فکر دنیا چه کار؟ چرا کسانی که ادّعای دوستی من می‏کنند، همّ و غمّشان به امور دنیا تعلّق می‏گیرد؟ نیازهایشان را من برطرف می‏کنم، چرا آنها غصّه‏اش را می‏خورند؟ همّ و غمّ دنیا حلاوت مناجات را از آنها سلب خواهد کرد. اگر گاهی هم موفق شوند با حال کسالت دعای ابوحمزه‏ای بخوانند، حلاوتی درک نمی‏کنند، دعایی می‏خوانند برای اینکه ثوابی ببرند. حداکثر به امید اینکه گناهشان آمرزیده شود. امّا اینکه لذت ببرند و دنبال این بگردند تا فرصت مناجات پیدا کنند موفق نخواهند شد. روایت دیگری هست که برای ما کوبنده‏تر هست! از احادیث قدسیه است که ناقلش حضرت صادق‏(ع) است. فرمود^۲: خدای متعال به حضرت داوود وحی کرد یا داوود میان من و خودت عالِم دنیازده را واسطه قرار نده. کسی که شیفته‏ی دنیاست، ولو عالِم باشد، مقامات علمی بالا هم داشته باشد، چنین عالمی راهزن دلهای دوستان من است. بندگانی که می‏خواهند به طرف من بیایند، راهنما می‏خواهند. خیال می‏کنند چون این عالِم است می‏تواند راهنمایشان باشد، اما خبر ندارند که این دزدی است که با چراغ آمده. بعد می‏فرماید: عقوبتی که برای اینها در نظر گرفتم، کمترینش این است که حلاوت مناجاتم را از دل اینها بر می‏دارم. عالِمِ دنیازده، شیرینی مناجات خدا را درک نمی‏کند و طبعاً نمی‏تواند دیگران را به سوی خدا راهنمایی کند.

منبع:

۱. بحارالأنوار، ج 79، ص 143.

۲.؛ الکافی، ج 1، ص 46.

استدلال آقای قرائتی در مورد حجاب

" آقا اصلا دینو میذاریم کتاب..

بیا اصلا این قرآنو میذاریم کنار.. حجاب یه مساله عقلیه

 یعنی هر عقل سالمی میتونه قبول کنه به یه خانم بگو

 حاضری شوهرت 99% عشقش مال تو باشه 1% واسه یه زن دیگه ؟

 کسی هست بگه من حاضرم ؟؟

 پس همون طور که دوس داری شوهرت همه ی عشقش مال تو باشه

جوری از خونه بیرون نرو که عشق شوهر مردمو بدزدی

 یه جور لباس نپوش آرایش نکن که 1% عشق یه مردو مال خودت کنی

حجاب یه مساله عقلیه.. "

سرچشمه همه ی خوبیها "تفکر"

عالم بزرگی چه خوب می گوید:

آدم وقتی غضب کرده و در حال جوش و خروش است دیگر عقلش فعال نیست، جا ندارد به او بگویند بنشین فکر کن! چه فکری؟ آنجا داد می‏زند و حمله می‏کند چون قدرت فکر کردن ندارد، اما تا به حد هیجان نرسیده است می‏تواند فکر کند. آن وقتی که آدم حالت آرامی دارد و هیجان غرایز در وجودش نیست؛ باید غنیمت بشمارد؛ برای فکر کردن و تصمیم صحیح گرفتن. ببینید چقدر آیات قرآن مطالب مختلفی را بیان می‏کند و می‏گوید: «إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ¹»، «لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ»، «أَفَلا تَعْقِلُونَ»؛ مگر نمی‏فهمید، مگر عقل ندارید؟ گاهی سؤال مطرح می‏کند شما که عقل دارید بگویید این کار بهتر است یا آن؟ آخر دنیا و آخرت را با هم بسنجید ببینید کدام بهتر است؟ «وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ وَ أَبْقی»؛ مگر عقل شما این را نمی‏گوید، مگر توی کارهای دنیوی خودتان آن را که لذتش شدیدتر است ترجیح نمی‏دهید، مگر آن را که لذتش با دوام‏تر است ترجیح نمی‏دهید؟ چطور پای آخرت که می‏آید دیگر عقلتان کار نمی‏کند؟ «بَلِ ادَّارَکَ عِلْمُهُمْ فِی الْآخِرَةِ⁴»؛ وقتی نوبت به آخرت می‏رسد علم‏ها ته می‏کشد و عقل از کار می‏افتد! بنابراین، ما باید عقلمان را به کار بگیریم، قبل از اینکه هیجانات بر ما غالب شود و ما را به راه شر سوق دهد، با فکر و تعقّل زمینه را برای تصمیم‏گیری صحیح فراهم کنیم. این راحت‏ترین و عاقلانه ‏ترین کاری است که می‏شود کلید همه خوبی ها را در دست بگیریم.